ฉบับที่ ห้า
นายประพันธ์จดหมายถึงนายประเสริฐ และบอกว่าตนได้รับราชการในกรมพานิชย์และสถิติ
แล้ว เขาเล่าว่า ไม่พบแม่กิมเน้ยแล้ว แต่การแต่งตัวออกจะดูเวอร์เกินไปสักหน่อย เพราะห้อยประดับด้วยเครื่องเพชรมากเกินไป
จนดูคล้ายต้นคริสต์มาส
และยังเล่าว่าผู้หญิงที่พบที่พบที่โรงพัฒนากร ชื่อ อุไร และพยายามทำความรู้จัก และได้ทราบว่าหล่อนไม่กลัวผู้กลัวผู้ชาย และเต้นรำเป็น จึงตั้งใจว่า ในงานฤดูหนาวจึงจะรีบตีสนิท และยังรู้ว่าหล่อนมีคนมาชอบเยอะ
บทที่หก
นายประพันธ์ เขียนจดหมายถึงนายประเสริฐ และกล่าวขอโทษ ที่ไม่ค่อยได้เขียนจดหมายหา นายประพันธ์ เล่าว่าน้องสาวของตน ประไพได้ติดต่อแม่อุไร และได้สนิทสนมพูดคุยกัน และต่อจากนั้นในช่วงฤดูหนาวนายประพันธ์และแม่อุไรได้ไปเที่ยวด้วยกันทุกวัน และเต้นรำด้วยกัน ทำให้ผู้ชายอีกหลายๆคน ที่ชอบแม่อุไร พากันอิจฉาไปหมด
นายประพันธ์พยายามอธิบายหน้าตาของแม่อุไรว่า สวยทั้งกริยาและหน้าตา และการพูดจา มีลักษณะคล้ายหญิงฝรั่งมากกว่าหญิงไทย เขียนหนังสือไทยเก่ง อ่านและพูดอังกฤษพอได้ เต้นรำเป็น และแต่งตัวดูดี ไม่เหมือนต้นคริสต์ มาส แหมทินแม่กิมเน้ย แล้วเล่าต่อว่า แม่กิมเน้ย งอนไม่ยอมพูดจาด้วย ไม่มองหน้า เมือเห็นตนเดินกับแม่อุไร ซึ่งในตอนแรกแม่กิมเน้ย ชวนให้เขาเข้าไปในร้านเจ้าภัคดี แต่ปฎิเสธ แต่ตอนหลังกลับกลับมาควงแม่อุไรผ่านแม่กิมเน้ย ทำให้แม่กิมเน้ยโกรธไม่ยอมพูดจาด้วย
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
บทความ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น