ฉบับที่ หนึ่ง
นายประพันธ์ได้เขียนจดหมายถึงนายประเสิรฐ และแสดงถึงความคิดถึงที่ต้องจากกัน นายประพันธ์ต้องกลับประเทศไทย
ในขณะที่นายประเสิร์ฐยังอยู่ที่ประเทศอังกฤษ ซึ่งเป็นประเทศที่เจริญรุ่งเรืองกว่าเมืองไทย ในความคิดของนายประพันธ์
ซึ่งนายประพันธ์ก็ชอบประเทศอังกฤษ และยังไม่อยากกลับประเทศไทย เพราะในขณะที่อยูประเทศอังกฤษ ได้ใช้ชีวิตสนุกสนาน ทั้งดูละคร เต้นรำ และจุดสำคัญคือ ได้พบกับผู้หญิงฝรั่งที่เต้นรำด้วยกัน เพราะในไทย ผู้หญิงส่วนใหญ่รักนวลสงาวนตัวมาก จึงไม่ได้ให้แตะเนื้อต้องตัวมากนัก แต่พอกลับไทยก็รู้สึกอึดอัดใจ เพราะมีแต่พ่อและแม่ที่เป็นคนละรุ่นอายุเท่านั้น
นยระพันธ์ ได้เขียนว่าการอยู่ในเรือได้พบผู้หญิงคนหนึ่ง ในภายหลังได้คุยกัน และก็หวังว่าเมือ่หล่อนลงจากเรือ หล่อนจะแสดงท่าทีเสียใจที่จากกัน แต่ไม่มีและดูท่าทีว่า หล่อนจะมีหวานใจอยู่แล้วด้วย
ฉบับที่ สอง
นายประพันธ์เขียนจดหมายถึงนายประเสริฐ และเริ่มด้วยการขอโทษ ที่ไม่ได้เขียนดหมายหานาน และก็บอกว่ามีธุระจำเป็นตลอด เพราะพ่อของตน พาไปพบคนอื่นเพื่อทำความรู้จัก ฝากฝัง
ความต้องการของพ่อนายประพันธ์ คือให้นายประพันธ์ได้รับราชการในราชสำนัก จึไปหาผู้สำเร็จราชการ และพูดคุย แต่ก็พบว่าตำแหน่งหมด หลังจากวันนั้น พ่อนายประพันธ์ก็หาคู่หมั้นให้ ชื่อแม่กิมเน้ย ตนและพ่อจึงทะเลาะกัน เพราะนายประพันธ์ปฎิเสธการคุลมถุงชน แม่ของนายประพันธฺจึงเข้ามาช่วย และบอกให้รอพบแม้กิมเน้ยก่อนที่จะตัดสินใจ
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
บทความ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น